vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Gevangen in het duister
Ik zit gevangen in het duistere
Vastgeketend met woorden, vooroordelen
Omdat niemand wou kijken of luisteren
Niemand kan hoe ik me voel iets schelen
Ik huil zonder een traan te laten
Ik schreeuw zonder enig geluid
Ik spreek zonder te praten
Mijn stilte staat in bloedende krassen geschreven op mijn huid
tijd gaat voorbij en ik zit hier nog steeds in het duistere
wachtend op het einde
mijn verhaal loopt ten einde, niemand die ernaar wou luisteren
het kan me niks schelen
ik glimlach en sterf
Reacties op ‘Gevangen in het duister’
-
wat een mooi en heftig gedicht ik geef 5 sterren hiervoor,;)
Soe-zie - 29-10-2011 om 14:46