Een zeemans vrouw
Een zeemans vrouw
Als zij de lichtjes van de haven ziet
Dan gaat haar hart zo raar te keer
Dan weet ze dat het niet zo lang meer duurt
Of zij ziet haar zeeman weer
Dan zal zijn schip weer aan gaan meren
En de zeelieden aan passagieren keren
De mensen weer van de loopplank af gaan
En zal hij haar weer in zijn armen sluiten
Onder het schiijnsel van de volle maan
Zo zal het dan weer gaan
Zes dagen hebben ze het dan samen fijn
En zullen genieten van het samen zijn
Daarna zal er weer een afscheid komen
Een afscheid vol verdriet en hartepijn genomen
Maar zo is het leven van een zeeman
Maar ook die van een zeemans vrouw
Hij vaart het zeegat weer uit
Terwijl hij zachtjes fluistert: Ik hou van jou
Reacties op ‘Een zeemans vrouw’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!