vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een oneindig blauw
ik weet
de polder
in je blik
kaarsrechte sloten
samenvloeiend aan
een verre horizon
zie wolkenluchten
vluchten in een
oneindig blauw
je trouw
aan mens en beest
op het ouderlijk land
geboren en getogen
op de boerderij wie heeft er
tegenwoordig nog zo’n blik als jij
wil melker
27/09/2011
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Een oneindig blauw’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!