Bang
Onzeker, zit ik op me kamer..
Weer een ruzie. niemant had het verwacht
dingen die bij mijn kamer gebeuren.
Maar niet van mijn kant.
Ik die de schuldt krijg.
Boze mensen om me heen!
Waarom al die boosheid..
is er dan niemant die om me geeft
Radeloos van hoe nu verder,
zit ik op me stoel,
denken heb ik dan alles gedaan is het dan allemaal mijn schuld.
is het dan mijn schuldt,
dat papa en mama niet met elkaar om kunnen gaan.
dat mama niet meer weet hoe nu verder
papa en ik die niet kunnen praten tegen elkaar,zoveel dingen die ik zeggen wil!
heb ik dan overal schuldt aan,
ben ik dan het stomme persoon.
die vragen gaan door me hoofd
ik weet het allemaal niet meer
ik heb geen zin meer hier in ..
gedachten die ik toch niet doe,
komen weer terug .
misselijk, koppijn,bijna geen adem
dat zijn mijn momenten ..
Ik ben zeker het stomme mens..
houd er dan echt niemand van mijn ?
Ingezonden door
Geplaatst op
05-09-2008
Over dit gedicht
dicht slaan van angst
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dichtslaan Onzeker Verdriet Woorden ZeggenReacties op ‘Bang’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!