vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De Leiding op mijn pad
Ik liep mijn pad
Helemaal alleen
Waar ik liep
Liep niemand anders heen
Ik voelde me eenzaam
Wist vaak niet wat ik moest doen
En als ik terug kijk
Zie ik maar één afdruk van een schoen
Ik baal
En zie opeens geen uitweg meer
Deze harde feiten
Doen mij alleen maar zeer
Opeens word het iets lichter
En zie ik nog een paar stappen naast het pad
Dat was mijn Vader
Die mij tegenhield, want het was vaak glad
Als ik zou gaan vallen van dat pad
Duwde Hij mij terug
Als ik ermee wou stoppen
Gaf Hij mij een steuntje in mijn rug
Hij pakte mijn hand
En hielp mij over de obstakels heen
Vader, dank U wel
Zoals U er is absoluut geen!
Reacties op ‘De Leiding op mijn pad’
-
mooi gedicht:)
Soe-zie - 25-11-2011 om 17:11