1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Zonsondergang

Ik zie ons bij een zonsondergang
Wandelend en elkaar niet durven aanspreken
Mijn hunkering wil je hand al nemen
Jouw donkere ogen gedompeld in mijn helder blik.

Ik schaam me wanneer mijn ogen weigeren je te zien
Ik laat je niet tonen hoe verward ik wel ben
Meer nog … ik kan niet meer blozen
Geef me je hand en voel mijn rillend lichaam.

Zachtjes trek je me dicht bij jou aan
Ik hoor thuis bij je ontvangende armen
Waar ik jouw tedere kus mag ontvangen
Onder mij hoor ik de aarde wegdrijven.

Niet meer bewust zijn wat ik zal zeggen
Ik probeer me te beperken met een lach
De lach die jouw pure hartstocht weer opwekt
Gevoelens delen waar ik vaak had gedroomd.

Ongeneeslijke pijnen worden afscheid genomen
Onverwachts laten we ons verenigen
Twee onbekenden die intens van elkaar houden
Vergezeld door dit ongekend natuurfenomeen.

Samen zullen we de eerste woorden van liefde delen
Eeuwigheid en gelukzaligheid zullen hoogtij vieren
Deze prachtige zonsondergang zal nooit vergeten worden:
De plaats waar we verstrengeld zijn met elkaar … voor altijd!

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Wederzijdse liefde onder de zonsondergang

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Zonsondergang Passie Verlangen

Reacties op ‘Zonsondergang’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Zonsondergang