vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het laatste station
ik speel mee
in het spel van
volwassen mensen
maar niet frank en vrij
er is altijd wel
een hij of zij die stoort
die als drempel
of obstakel in het
ludieke patroon niet spoort
in omzichtig vermijden
probeer ik toch zonder
schade verder te rijden
maar het spel is voorbij
op het laatste station wuift
alleen eenzaamheid nog naar mij
wil melker
07/09/2011
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
07-09-2011
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Leven LiefdeReacties op ‘Het laatste station’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!