1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Ze was stom

hoe kun je
hoe kun je nou zo stom zijn
zo dom zijn
om hem te vertrouwen
je kenden hem niet
je kenden hem zoals ik
me internet vrienden kenden
je vertrouwden hem zoals ik bij me
vrienden deed
maar jij was dom
jij was stom
jij ging met hem mee
je kwam steeds niet terug
ik belden mama vlug
we wachten uren maar steeds kwam je niet terug
tot dat je kwam
je haar was blond
je had een piercing in je mond
je keek me aan en renden weg
me moeder zei dat we moesten eten
jij riep keihard pech !
die avond stond er een meisje
in een roze kamer
een piercing in haar mond
en je was blond
niet bruin
tot dat me moeder de gordijnen
dicht deed ik keek
nog 1 keer naar mezelf
en ik was pas elf

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

verdriet

Geef uw waardering

Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Vertrouwen

Reacties op ‘Ze was stom’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Ze was stom