Het verlies van vandaag

in het stilste uur
was ik buiten met
merels die fluiten
scholeksters
schreeuwen hun
winnende lach
en ik wacht

wacht op je
antwoord
dat niet anders
kan zijn dan een
omzien in pijn
een zwaai
waarin ik verdwijn

we warmden
elkaar in de zon
van de lente
geloofden in zomer
versnoepten de
centen uit een
beurs vol met liefde

ik moet gaan
kijk me niet aan
in het verlies
van vandaag
kiemt nog gevoel
blijft de herinnering
van jou als geliefde