1001 nacht

Een kus op je voorhoofd,
als je ontwaakt nog half verdoofd.
Een hand op je schouder zo zacht,
in jouw stad van 1000 en 1 nacht.
Een lichte bries langs je wang,
het gevoel van liefde, dat maakt je soms bang.
De zon die opkomt en schijnt op je huid,
een stem die je hoort spreekt heel luid:
Laat het nooit verloren gaan,
vertrouw op je gevoel, niet op angst en verdriet,
en op de pijn die bijna niemand ziet.
Je hart voelt soms als hout,
maar wat ik zie is alleen maar goud.