1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
1001 nacht
Een kus op je voorhoofd,
als je ontwaakt nog half verdoofd.
Een hand op je schouder zo zacht,
in jouw stad van 1000 en 1 nacht.
Een lichte bries langs je wang,
het gevoel van liefde, dat maakt je soms bang.
De zon die opkomt en schijnt op je huid,
een stem die je hoort spreekt heel luid:
Laat het nooit verloren gaan,
vertrouw op je gevoel, niet op angst en verdriet,
en op de pijn die bijna niemand ziet.
Je hart voelt soms als hout,
maar wat ik zie is alleen maar goud.
Ingezonden door
Geplaatst op
21-08-2011
Over dit gedicht
voor mijn lieve ld
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Liefde Verdriet VriendschapReacties op ‘1001 nacht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!