Kon ik nog maar terug

Ik herken het gevoel nu, een leven zonder balans.
Door moeten, maar niet weten waarom. Veel emoties, maar niets is onder controle.
Zonder begin, zonder eind en zonder enige kans.

Ik hoop op een dag na die lange wandeling, dat ons pad zal kruisen,
voor een nieuwe ontmoeting.

Je bent gekomen en bent gegaan,
toch blijf je in me hart,
in mijn dromen zal je staan.

Ik denk elke dag aan je,
ik wil je terug, maar ook weer niet.
Ik hou van je,
maar toch wil ik je niet meer zien.
Je brengt me continu te veel verdriet.

Mijn gevoel is waar ik nu mee vecht.
Kwam ik maar op een manier terug bij jou terecht!

Mijn hart houd je vast,
maar mijn gedachte laat je gaan.
Ik wil niet meer,
maar als ik terug kon in de tijd,
had ik alles anders gedaan.