vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Sneeuwuil
Oh! Sneeuwuil, met je prachtige verenpak!
Jij vliegt over de met sneeuw bedekte daken.
Voor jouw ogen ontbloot zich een spierwit laken.
Vriestemperaturen kunnen jou niet deren.
Jij trotseert de barre kou met behulp van jouw stoere veren.
Jij houdt van hetgene anderen haten:
die '***sneeuw' waarover ze zo kunnen blaten.
Jij laat je echter niet door hen temmen.
Alleen sneeuw zorgt voor het verlies van jouw remmen.
Sneeuwuil, jij bent mijn vrijheidssymbool.
Zonder jou ben ik altijd op de dool.
Reacties op ‘Sneeuwuil’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!