vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
eenzaam
opeens kwam ik je tegen
in spiegels van het verleden
je droeg mijn dromen
ze kwamen dieper dan ik dacht
waar de maan bleef schijnen
aan een hemel vol sterrenpracht
je bracht mij zoete liefde
deed mij smelten
wanneer ik mezelf aankeek
mijn gezicht veranderde
ik zweefde boven mezelf
maar jij had me vast
en nam me verder mee
alles werd wazig
verkleurde
verwarde me
duizenden scherven waren het gevolg
maar wakker worden deed ik niet
zelfs niet wanneer ik mezelf weer eens
aankeek gemaakt maylie
Reacties op ‘eenzaam’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!