Niemand
Soms heb ik van die momenten dat het even niet meer gaat
Zelfs de zon die stopt met schijnen, alsof 't geluk mijn hart verlaat
Maar telkens voor het echt te laat is en het drijfzand me omsluit
Dan pak jij m'n hand en je maakt me vrij en laat jij
me zien wat geluk moet zijn
Weet je wel dat niemand mijn leven zo zinvol maakt
Niemand mij tot in m'n diepste raakt
Niemand mij geeft waar mijn hart om vraagt
Je geeft me jezelf, je ziel, je hart je bent de enige
Het was wel even wennen zo van de diepte naar de top
Je laat mijn hartslag rennen je draait m'n wereld op z'n kop
Het leven was grauw, maar een blik van jou kleurt het hemelsblauw
Er is geen antwoord dat dit verklaard
En er is geen mens die dit aanvaard
Weet je wel dat niemand mijn leven zo zinvol maakt
Niemand mij tot in mijn diepste raakt
Niemand mij geeft waar mijn hart om vraagt
Je geeft me jezelf, je ziel, je hart, je bent de enige
Als je in mijn ogen kijkt weet ik dat jij de liefde in mij ziet
Als je hand de mijne raakt bestaat er geen verdriet
Reacties op ‘Niemand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!