verborgen

Ik dacht dat ik alles weer op een rijtje had..
Dat ik weer de oude was..
Dat ik alles wat “ons”was, vergeten was of alle sinds een plaatsje had gegeven…
Maar wanneer er mensen toch er over beginnen klap ik dicht....
Wat ik een plaatsje zou moeten geven, duw ik steeds dieper het hoekje in met de hoop… het verwerkt zich zelf wel
Zonder het zelf te weten, zit men hart bij iemand anders, maar zitten men gedachten nog steeds bij hem…