vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De wind was leeg
ik zag de
laatste vogels vliegen in
een schemering die bleef
nog was er
zacht gefluister
maar de wind was leeg
ze vlogen
witte vegen tegen
kwijnend hemelsblauw
raakten roze kleuren
voor ze doken
in de nachtelijke kou
het schreeuwen
is gestorven met
hun echo's in het niet
mij rest nog
slechts de stilte in
een mateloos verdriet
zal ze niet meer zien
gespreide vleugels
in een moeiteloos laveren
ik zeg vaarwel
misschien mag ik het in een
volgend leven weer proberen
Reacties op ‘De wind was leeg’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!