Mijn ouders
Ik haat het wanneer ze zeggen wat te doen,
Wanneer het mijn schuld weer is.
Ik haat het wanneer ze zeggen dat ik niet aan hun eisen voldoe,
Als ik me weer eens vergis.
Ik haat het wanneer ze liegt over wat ik heb verteld of gedaan,
En het wéér allemaal mijn schuld is en nooit aan haar zelf ligt.
Ik haat het wanneer hij zegt dat ik haar wat heb aangedaan,
Terwijl ik niks heb aangericht.
Ik haat het wanneer zij het hem kan vertellen zodat ik de schuld krijg.
Vindt ze het zo leuk dat ik me rot voel?
Ik haat het wanneer hij met straf dreigt,
Ik houd mijn hoofd koel.
Ik haat het wanneer ik mezelf de schuld geef,
Omdat het altijd aan mij ligt.
Ik haat het wanneer ik het gevoel heb dat ze denken dat ik niet meer leef,
Dan sla ik helemaal dicht.
Ik haat het wanneer ze denken dat ik het altijd even makkelijk heb,
Terwijl ze niet weten wat ik allemaal heb meegemaakt.
Ik haat het wanneer ik het gevoel heb dat alles nep is,
En dat dat me gewoon zo ontzettend raakt.
Reacties op ‘Mijn ouders’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!