Wolkte in wit

jij bent
nooit weggeweest
een gedachte die blijft hangen

altijd dat verlangen
naar hoe het is geweest
jij met je sprankelende geest

wolkte in wit
hoog uit een zwarte bui
in vederlichte schoonheid

raakte de ijle sfeer
van eeuwig geluk
in die ene ademloze kus

ik wist dat de liefde
niet kon blijven in het stuk
dat wij samen wilden schrijven