vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Overleven
Het is gek dat rust
je zo onzeker maakt.
Dat stilte je raakt.
Als je problemen kent.
Nooit weten waar je
aan toe bent.
Niet weten wat er
morgen gebeurt.
Je raakt er zo aan gewend.
Er is altijd wel iemand
die ergens om zeurt.
Als je altijd al heb
moeten overleven,
kan je nooit jezelf zijn.
Leef je altijd in het donker.
Is alles maar schijn.
Pas als je echt gaat leven.
Niet meer dat gevecht.
Pas dan kan je wat geven.
Pas dan leef je echt.
Ingezonden door
Geplaatst op
29-07-2011
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
RustonzekerReacties op ‘Overleven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!