vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Geprevel van orakelen
pas als de avond valt
en dauw het gras nat maakt
kom jij tot leven
is de matheid in gebaar
en ogen snel verdreven
in het lonken naar de maan
steels zoek je de bezem
en waar schaduwen de bomen
raken ga jij ons verlaten
snel als een vage veeg
langs gelig licht zoek jij
de kring van paddenstoelen op
het gezang en dansen rond het vuur
eindigt met geprevel van orakelen
in het vroege ochtenduur
dan is de samenkomst voorbij
vlieg jij in snelle vlucht
naar je nog slapend lichaam terug
Reacties op ‘Geprevel van orakelen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!