De eerste drie maanden
Het groeit binnenin
Het kleine onschuldige begin
Zet de hormonen even helemaal op de kop
Als ik kon, sloot ik even die deur
Natuurlijk wil je met zijn allen genieten
Je doet hard je best
Maar toch drijven bij haar de buien over
En word ik stiekem voor haar stem iets dover
Elke teken wacht je af
Klopt het nog wel
Groeit het als het hoort
Gelukkig is een echo als
een gebed dat wordt verhoord
Gun dan die lach op het gezicht
Ondanks de geuren van misselijkheid
Verdrijf de nietszeggende strijd
Het gaat straks echt wel beter
Want het wondertje blijft groeien
en niks is belangrijker,
dat het mooie daarvan ons
de aankomende maanden blijft boeien
Reacties op ‘De eerste drie maanden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!