Vleugels nog gestreken

de eerste zon weerkaatst
in druppels dauw
ik vind je in de ochtendkou
de vleugels nog gestreken

geen warmte om
het breekbaar net dat
met ochtendkleur is ingebed
tot ontplooien op te spannen

in licht wordt energie
gevangen strekt zich
zwart en rood totdat het
vlinderlijf zich ook ontbloot

in zuchtjes wind hervindt
het vliegen zijn vertrouwen
zij fladdert op zoekt zon in zigzag
geuren want het bloeien is alom