Water spiegelt zwart

ik fluisterde omdat
je ogen niet begrepen
wat ik je al die tijd
al had verweten

je stem ontluisterde
wat ik aan normen had
vergruisde wat ik nog
als eigenwaarde zag

je maakte me zo klein
dat ik alles vergat
de wereld haatte
en jou heb verlaten

water spiegelt zwart
in nachtelijke stilte
het draait en golft
verlokkend zacht

deinend wil ik in
zijn troost verdwijnen
als ik de moed maar had
het leven even overtrad