Breek mijn masker

Achter dat stomme lelijke masker,
Daar wil ik me niet meer achter verstoppen.
Want daar schiet ik namelijk niks mee op,
Door alles steeds maar weer op te kroppen.

Gemengde gevoelens deden me dan flink pijn,
Achter dat masker voelde ik me eenzaam en klein.
Gemene mensen zoals ze dan naar me lachte,
Ik wou zo niet leven met deze gedachte.

Ik leg mijn masker bij de voordeur,
En zet langzaam die stap naar buiten.
Ik wil niet meer dat zielige getreur,
En zal nu mijn gevoel willen uiten.

Willekeurig loop ik naar de mensen,
Die daar lopen op de straat.
Ik vertel hun wat me dwars zit,
Ik vertel ze wat me in de weg staat.

Nu ben ik weer helemaal vrij,
Ik kan weer helder nadenken.
Nu kan ik weer helemaal mezelf zijn,
En mijn leven aandacht schenken.