Shady
Lang geleden toen ik nog een klein
meisje was kwam er een jongen
uit het nabij gelegen bos
om met me te spelen
Zijn naam was Shady en we holden
door het gras en over de heuvels
we speelden samen in de sneeuw
en zongen liedjes voor elkaar
zomers lagen we in het gras en dan
streelde Shady mijn haar
we kerfden onze namen in een steen
we vliegerden, we genoten van onze
kindertijd in Libanon
Shady was mijn vriendje en van mij alleen
Op een dag bestond de wereld, ónze wereld
uit vuur. mensen vochten met andere
mensen. Het gevaar strekte zich uit naar onze
heuvels
Shady ging kijken maar ik was te bang , ik
schreeuwde zijn naam tot mijn stem het begaf .
Hij hoorde me niet en rende het gevaar tegemoet
het vuur ontplofte…oh, Shady…
Ik zag mijn Shady nooit meer terug en huilde
De sneeuw kwam en smolt weer en mijn hart deed zeer
zeker twintig winters lang, ik groeide op maar
in mijn herinnering groeide Shady nooit
met me mee
Hij bleef de kleine jongen die ik aanbad , hij was
het enige vriendje die me kende en hij was van
mij alleen. Shady en ik samen in de sneeuw
vergeten zal ik hem nooit. Want hij had een naam
zijn naam was Shady
Inspiratie : lied
Reacties op ‘Shady’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!