Twijfel over je eigen

Vanochtend schrok ik wakker de bel ging veel te vroeg
Er kwam een meisje aangelopen haar lichaam stond op breken en haar ogen waren moe
Ze zei ik heb niets meer om te hopen ik zoek steeds naar die warmte en geborgenheid
Steeds maar die strijd
Om de eenzaamheid te weren
Het heeft mij tot een mens gemaakt waar ik niet meer op lijk
De vrieskou van de morgen sta ik zwijgend half verdoofd
En tergert langzaam ben ik van mij zekerheid berooft
Voor jarenlang speel ik toneel op een derderangs niveau
En ik haat het zo
Dat ik jou zo met mij liet spelen
Ik was gewoon een van de velen
De vrieskou van de morgen sta ik sprakeloos en bang
En weet ik diep van binnen dat het zo niet langer kan
Mijn ziel draagt diepe wonden en mijn hart verkrampt van pijn
En ik twijfel aan m'n leven
Kan geen vertrouwen aan je geven
En ik zou zo graag mijzelf eens willen zijn
De vrieskou van de morgen krijg ik onverwacht weer terug
Er groeit een diepe besef en dat ik het zelf was voor die deur