Woede en verdriet
Ik ga hier kapot van woede en verdriet,
altijd weer het zelfde lied.
Nog nooit heb ik ergens zoveel problemen gehad als thuis.
Soms dan wil ik in een hol kruipen en net zo klein zijn als een muis.
Altijd trap ik er weer in,
ruzie en dan weer een gezellig gezin.
Ik voel me niet op m'n gemak.
ik wil weglopen hier van huis,
uit het raam over het dak.
Had ik oook maar een beter leven,
Ik wil niet telkens van de stres zitten beven.
Slapenloze nachten, nog steeds zit ik te wachten.
Te wachten op die ene wens,
Die ene wens voor een ander leven.
niet alleen voor mij maar voor ieder ander mens.
ik heb ook kansen zat gehad maar ik dacht alleen aan mezelf en wenste een grote schat.
Morgen weer een nieuwe dag, die begint voor mij met een lach.
Maar kijk eens hoe ik slapen ga, met tranen in mijn ogen.
verhalen schrijven over hoe ik me voel vind ik van mezelf een heel goed doel,
ik heb het toch maar weer van jou (mama), jij die stomme moeder.
jij die ons allers leert en wil leren,
jij die dag en nacht voor ons klaar staat.
jij waar iedereen van houd.
zelfs ik als ik boos ben,
zelfs nu hou ik van je,
terwijl ik hier kapot ga van woede en verdriet.
Soms zit het even tege, geen zonneschijn maar regen,
soms dan heb je van die dagen dan heeft iedereen iets te klagen.
maar blijf dan altijd denken: het is niet het einde van de wereld.
Reacties op ‘Woede en verdriet’
-
Wow ! Allereerst dit gedicht vind ik dus egt prachtig !! Het raakt me egtwel ! En het is ook heel lang ;p Amai seg ! Heel mooi gedaan ;o ! xxx
Lovelywords - 09-07-2011 om 14:55