Spijt
Donderdag zag ik je weer
Naar drie weken wachten
Je reactie was lauw
Je moest eens weten hoe ik naar je smachten
Waarom heb jij de eerste stap genomen
Ik begrijp het gewoon niet
Terwijl je eigenlijk liever bij die ander bent
Je doet me zo’n verdriet
Wat wilde je bewijzen
Dat ik moest stoppen met wat ik nu heb
Dat weet ik zelf ook wel
Dat is allemaal nep
Ik heb me aan jou gegeven
omdat ik wat voor je voel
je hoefde niet te bewijzen dat ik behoeftes heb
dat was niet mijn doel
het is nu zo goedkoop
alsof ik me aan willekeurig wie dan ook zou geven
daar maak je een vergissing
dat is niet mijn manier van leven
intiem zijn met iemand
kan ik alleen als er gevoelens bij zijn
dan pas kan ik genieten
en dan is het ook fijn
je hebt een illusie gewekt
was het voor je eigen genot
ik voel dat je er nu weer genoeg van hebt
en daar maak je mij mee kapot
ik hoop dat ik ooit het lef heb om je dit te zeggen
maar ga toch zo niet met een weerloos iemand om
je weet zelf hoe het is om zo kwetsbaar te zijn
en ik ben gewoon heel dom
ik zal mijn wonden likken
en de pijn ben ik voorlopig niet kwijt
en voor de tweede keer heb ik het gevoel dat iemand mij laat stikken
o wat heb ik een spijt
Dat ik me zo kwetsbaar heb gemaakt
Omdat ik geloofde in jou oprechtheid
Ik zal je nooit vergeten
Maar wat heb ik een spijt
Reacties op ‘Spijt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!