Mij in schaduw verlaat

barsten bederven
mijn zicht door het glas
breken de tunnel
ik vernietig de pas die
me scheidt van het leven

ben het spiegelen zat
vloekt naar het beeld
dat spontaan
de bespiegeling breekt
en mij in schaduw verlaat

weg alle spinsels en draden
die mij steeds weer verraden
stop de verzinsels
kom dichterbij ik warm me
voor het eerst in mijn leven

kaal zonder kleur
bloot zonder vleugels
ontvang ik de zon
voel ik zijn stralen
nooit meer zal ik zo verdwalen