Voeten

Langzaam, hand in hand,
gaan twee voeten
elkaar begroetend,
door het mulle zand.

De een na de ander,
de ander na de een,
en zachtjes teen voor teen,
telkens langs elkander.

Maar dan stoppen de voeten,
Want ze zijn nu plus twee,
twintig tenen ontmoeten.

En daar aan de blauwe zee,
waar nu ook lippen groeten,
begint heel stiekem een cliché.