1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Mijn papa.

Groter worden.

Ik zou alles opnieuw willen doen, even terug naar toen.
Zo vaak heb ik keuzes moeten maken,
en ook echt volgens mijn gevoel verkeerde keuzes gemaakt wat ik kan schreeuwen van de daken.

Ik kan wel lachen maar vanbinnen heb ik een zwak hart.
Ik verloor iemand die ik nog liever bij me had.
Ik heb niks onder controle, ik ben de weg kwijt,
ik blijf zoeken, maar het doet me zo pijn.
Ik ken mezelf al een lange tijd niet meer de hoop heb ik verloren,
dus ik schrijf een gedicht om mijn gevoel te verwoorden.

Ik heb veel te zeggen, maar kan niks vragen,
Ik wil advies, zodat ik het kan maken.
Vroeger veel meegemaakt, mijn ogen schieten vol tranen
als ik erover praat, dus ik weet dat het me nog steeds raakt.
Ik probeer me groot te houden voor alles en iedereen,
mama was en is nog steeds de enigste in me leven, zij houd me op de been.
Geen papa, ik heb nooit een vader gekend,
wel “iemand” die mij vanaf kleins af aan in de steek heeft gelaten en weg is gerend.

Ik begreep niks van de situatie ik was veel te klein,
nu ik ouder ben, leer ik meer en zie ik dat je me vader niet eens wilt zijn.
Je doet niet eens moeite voor mij,
ik heb wel gehoord wat je door de telefoon tegen mama zei.
Ik was wel klein maar echt niet doof, het zit nog steeds in me hoofd.
“ Ik hou niet van haar, ik geef niet om haar en zie haar niet als me dochter.”

Het voelde voor mij alsof ik een fout was,
die woorden staan geschreven in me geheugen, zelfs in me ogen als je dat nou eens las.
Je weet niet hoeveel pijn je me hebt aangedaan,
het is misschien vreemd als ik het zelf zeg, maar je hebt me laten gaan.

Beteken ik niks voor je, ben ik maar gewoon een fout?
Had ik maar ouders die nooit gescheiden waren, een papa die van me houd.
Alles is gelogen wat mijn mammie zegt volgens jou,
want je wilde me altijd ophalen maar het mocht niet van mijn mammie zegt je vrouw.

Als het echt zo was, had je nu een kamer voor mij,
die je mij had beloofd ik was zo jong, zo klein.
In mijn ogen was alles gelogen wat jij juist zei.
Nooit zijn jullie positief. Toen ik vertelde over vakantie,
kreeg ik als eerste te horen: “Bah daar zou ik nooit heen gaan. ”
Zo flauw, en jij was het niet maar wel je vrouw!

vroeger dacht ik en zei ik : Hij doet wel meent, maar ja wat wist ik ervan,
ik liep met een speen.
Vond je het echt fijn dat ik tijdelijk bij je was?
Was dat wel waar, of ook niet grapjas?

“Ik denk nog vaak aan je,
maar nu is het denk ik toch tijd om je te laten gaan, totdat jij het realiseert.”

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Alleen Klein Onzeker Papa

Reacties op ‘Mijn papa.’

  • super mooi meisje! je kan me altijd belle, smse enz! jeweetzelf! (L)

    Amzz - 25-06-2011 om 22:23

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Mijn papa.