Hier is het einde

Hier sta ik dan,
aan het eind van de rit.
Dit is alles wat ik kan,
dit is alles wat ik bezit.
Ik zie het einde komen,
ik zag hem al lang in mijn dromen.
Ik sta hier alleen,
ik ga nergens meer heen.

De dood brengt niets,
hij neemt je alleen.
Je ziet het niet meer zitten,
je gaat er alleen heen.
Je voelt niks,
je ziet niks meer.
Alleen zie je je dode heer,
die heeft ook niets meer.

Toch verlangen zoveel mensen ernaar.
Elke keer weer,
elke keer meer.
Velen verlangen naar niets,
maar toch willen ze iets.
Ze willen zoals jij,
dan voelen ze zich vrij.
Dan voelen ze zich goed,
dat is wat jij met iedereen doet.

Sommigen zeggen dat ze hem hebben gezien,
ik geloof ze niet.
Dan zouden ze er niet zijn,
het scheelt me dus niet.
Ze zijn gewoon niet rein.
Ze willen ervan weg,
ze hebben al teveel pech.
Het zal niet gaan.

De mens heeft van zoveel spijt,
de zonden stapelen zich op.
Maar ze raken ze niet kwijt,
alleen telkens de top.
De rest zien ze niet,
de rest doen ze niet.
Ze blijven het voelen,
ze blijven maar woelen.
Ze blijven maar roepen,
tot ze het hebben.
Dan zeggen ze weer: '' De mens is schul;dig''