vorige gedicht
vorige gedicht
Onvergetelijke droom
Dit is niet zoals het had moeten zijn...
jij en ik hadden nooit mogen liefhebben,
jij en ik hadden voor altijd moeten blijven bestaan
Zonder nog maar één gedachte van wantrouw,
had dit alles nu wel nog één geweest.
Dan was de zon weer geel
de maan weer wit,
en jij alles wat ik bezit
Dan leefde men niet met schijn,
maar kon men tonen wie we zijn
dan was liefde weer het symbool
tussen jou en mij
en was mijn leven weer die onvergetelijke droom ...
Reacties op ‘Onvergetelijke droom’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!