Maar heel even
Als een vlindertje zo snel fladderde je weer weg
Wat is mij nu overkomen, heel langzaam besef
Ik spoelde je door de wc, mijn kind, mijn kleine wondertje
Ook al was je niet gepland, en zeker niet op het juiste moment
Ik zou er voor je zijn geweest, ik had je alles gegeven.
Mijn lieve kind, het spijt me, je mocht niet leven
Misschien kon je wel niet leven.
Eenzaam en alleen ben ik met dit verdriet
Hopelijk zal het slijten met de tijd
Maar weet mijn kleine vlindertje ik was er voor je geweest
Ik zou een moeder uit duizenden zijn,
Ik zou van je gehouden hebben.
Op dit moment een gevoel van leegte en verwardheid
Gevoelens ik kan ze niet plaatsen
Dag mijn lieve kleine vlindertje…
Reacties op ‘Maar heel even’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!