De bazuinen schallen
mag ik één keer
je raken de ziel in
je lichaam gaan smaken
maagdelijk in het proberen
zacht en liefdevol triomferen
de bazuinen schallen zo lang
de muziek is verleiden
op de melodie in ons
beiden ik streel je gevoel
om te gaan raak aan tonen
die je heftiger doen komen
dan ooit in je dromen
werelds is het verlangen
de tijd stil te hangen
uren gaan dagenlang duren
in minuten waar je voor gaat
nee geen seconden wij zijn te
groot voor dat aardse formaat
dan gaan we weg
in een eeuwig genieten
wij passen hier niet
vormen geen kliek met hen
die zich blindelings geven aan
hun armzalige tweederangs leven
wil melker
10/06/2011
Reacties op ‘De bazuinen schallen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!