Vast in dat ene moment

Wat moet je eigenlijk met vrienden?
Ze zeiken de hele tijd door.
Ze kunnen ook je andere vrienden afpakken
Of ze gaan haat aan je hebben
Jij haat haar, Zij haat jou enz.
En omdat jij mijn andere vrienden hebt afgepakt, gaan zij met je mee
Dus nu heb ik een paar vrienden die strijd voeren tegen elkaar
En ik zit er tussen in
Aan mij wordt niet meer gedacht
Jij vertelt vreselijke dingen over haar aan mij en andersom
Dus nu zit ik vast
Ik weet niet wie/wat ik moet kiezen
Aangezien jij ze hebt weg gehaald bij mij
Denk ik niet dat ik jou kies
En aangezien zij mij beschermt en helpt
Denk ik dat ik wel voor haar kies
Maar het is weer zo lullig als ik hun laat zitten
Ik wil niet kiezen
Ik zit nog steeds vast in dat moment
Sinds ik met haar omging
Wat heb je nou eigenlijk aan vrienden
Waar je toch onzichtbaar voor bent
Behalve als ze je nodig hebben
Dan ben je opeens belangrijk
Ik weet dus gewoon niet wat ik moet doen
Waarom gaat het nooit zoals ik wil?
Jullie snappen niet dat ik er kapot van ga
Ik besta ook
Toen viel die ene traan
Ik wist niet wat ik moest doen
Het werd te veel voor mij
Maar het vertellen, nee dat nooit
Dan zit het maar vast
Of word ik er ziek van
Ik zal het bij me houden tot de dood
Als dat me gaat lukken
Mijn leven is niet dat leven van jullie
Zeiken kan altijd maar doe het dan niet bij mij
En ik zeg je ga je ook niet aanstellen
Ik weet niet hoe ik het ga doen
Of wat ik ga doen
Jullie gevecht daar hoor ik toch niet tussen
Maar blijkbaar zit ik er in vast
Kunnen jullie dan niet een keer aardig tegen elkaar zijn?
Want altijd die lullige opmerkingen, daar word ik gek van
Het leven draait niet alleen maar om jullie
Ook om mij
Ik kom er maar niet uit
Want ik zit gewoon vast in dat moment
Wat heb je toch aan vrienden?
Mijn ogen zitten vol met tranen
En ik kan ze niet tegen houden
En dat door jullie
Ik ben niet een persoon die overal tegen kan
Die tranen…
Wat moet ik daar me?
Die pijn wat moet ik daar mee?
Los laten?
Nee dat niet
Want dan heb ik de hele klas boven me
Van wat is er?
En dat wil ik niet
Nee echt niet
Maar die tranen vullen zich elke dag bij
Het is privé
Want als ik het zeg dan snappen jullie het toch niet
Ik verander van mij naar mij
En dat wil ik niet
Ik wil gewoon mij blijven
En niet door jullie mij
Dat laat ik nooit gebeuren, nee nooit
Ook al gaat het automatisch
De tranen rollen uit mijn ogen
En ik kan ze stoppen
De hulp die jullie geven accepteer ik toch niet
En jullie weten vast wel waarom