Dat verlangen doodt

waarom kom je niet
en vlieg

de warme wind
het strelen van
blauwgroene heuvels
ik wil dat je me vindt

ik heb mijn ogen ver
een horizon voorbij

handen reiken hoger
nog dan de armen
ze tasten in vooruitzien
verblinden ook elkaar

ik overgroei het wachten
dat verlangen doodt

de spijt die overblijft
wat is geweest
en nooit meer
worden zal