Nooit te laat

Starend naar de klok
De klok die maar niet verder tikt
De klok die stil blijft staan
Stil staat in de bodem van mijn gedachten

Waarom hij stil staat?
Dat weet niemand
Ik weet alleen dat het me in zijn greep houdt
Verder in zijn greep van de tijd

Ik wacht op dat belletje, die sms
Maar diep van binnen weten jij en ik dat hij niet zomaar komt
Ik moet wat sturen, ik moet actie ondernemen
Maar dat wil ik niet, ik wil die spontaniteit terug

Dat gevoel van veiligheid, van zorg
Die is verdwenen, maar het nare gevoel is gebleven
Het gevoel dat aan mij knaagt
Knaagt totdat ik nergens anders meer aan kan denken

Ligt het aan mij of ligt het aan haar
Alles wat ik weet is dat er nu teveel over denk
Denk over wat IK moet doen
Terwijl ik zou moeten denken, hoe kunnen wij dit oplossen

Mn mobiel gaat, na al die tijd
Nu grijpt de vraag, ik zie haar naam staan
Wat zou het zijn, ik hoop dat ze weer de oude is
; ‘Ik wilde even zeggen dat ik heel veel van je hou schat’