Verdriet

Ik loop hierzo, zo alleen
Over een te stille weg
Geen kaart of kompas
Geen lokatie geen bestemming
Niet wetend waar ik heen zal moeten gaan

Af en toe een hoge berg
En dan weer een diepe daal
Maar nog nooit
Voelde ik me zo alleen sinds jij bent verdwenen


Druppels regen vallen uit de lucht
Vallen ongenadig op mij neer
De frisse wind laat me kouder voelen dan dat ik al ben
Vogels vliegen weg
En de bloemen buigen gebogen
Als ze mij aanzien komen

Geen straaltje zon dat zich op mij richt
Geen handen om mij te omhelsen
Geen knuffel vol met liefde
Geen liefde om te delen


Maar je moet het weten
Ik zal je nooit vergeten
Want me schoenen zijn misschien al versleten
Maar elke stap die ik zal doen
Kom ik misschien een stukje dichter bij
Bij het plekje..
En dat plekje is bij jouw
Want daar voel ik me zo fijn!