1001 Gedichten
vorige gedicht
vorige gedicht
In een onmogelijke lijn
ik zag je spreken
in bewegen
je vingers hand
een armgebaar
je nam me mee
met ogen die
in kleur hun woorden
in me schreven
gebogen schouders
lijnden de accenten
maakten zwaarte
drukkender dan wensen
in je heupen vloeiden
zinnen tot herinneringen
aan verbonden zijn
in een onmogelijke lijn
je benen liepen weg
met ons gesprek
in je hakken hoorde ik
onze relatie knakken
Reacties op ‘In een onmogelijke lijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!