Misschien morgen
Zelfmoord
Het verlangen naar vrijen met jou maakt met gek.
Al is er aan warmte en liefde van jou is geen gebrek.
Hoe lang moet ik nog, zo door het leven gaan?
Wetend dat ik alles hebt,en toch voelt niks meer veilig aan
Hoe ik het ook went of ik keer, niks gaat zoals ik wil.
Ik zie gewoon geen uit weg meer, Alles is leeg en stil.
Iets kostbaars ben ik verloren, Ik ben mezelf kwijt.
Ik kan er niet meer tegen als ik zie dat jij ook lijdt.
het leven is maar kort, Dat advies maakt me zo bang.
Want als leven overleven word duurt het zo ontzettend lang.
Niet boos zijn Monique, Het ligt echt niet aan jou.
Ik laat jou daar allen staan ,alleen in de kou.
Al zoveel geprobeerd, al zoveel raad gekregen.
C.P.H ,P.M.T ,verleden vertelt ,geheimen verzwegen.
Donkeren wolken pakken zich samen in mijn hoofd.
Het vuur in mijn hart is langzaan gedoofd.
Ik heb er genoeg van, genoeg van het leven,
Door mijn eigen gedachten in het nauw gedreven,
Het vreet me op, de stress en de zorgen.
Vandaag nog niet,
maar misschien doe ik het morgen…………….
Reacties op ‘Misschien morgen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!