Glazen hok
Gemaakt van glas
Met niets erom heen
Een glazen hok
Die me doet verbazen diep van binnen
Ik voel met mijn vingers voorzichtig het glas
Een koele en gladde ondergrond is wat ik voel
Langzaam beweeg ik mijn vingers over het glas
Verzwegen hierdoor van alle woorden
Mijn hand geplaatst op het glas
De trillingen van angst zijn te voelen
De andere kant van het glas is waarvan het vandaan komt
Het zien waar de angst is, kan ik niet
Ik sla woest op het glas
Kon ik het maar zien
Wat aan de andere kant van het glas verborgen ligt
Geborgen in wat ik voel door het glas, kalmeer ik me hart
Na mijn woede uiting tegen het glas
Voel ik me ineens één met het glas
Ik zie uitbuiting,bedrog,verdriet en misbruik
Nu glashelder, dat gebeurt door mensen zonder een glazen hok
Wat zij missen is een glazen hok van berouw
Als ze denken het niet nodig te hebben, vergissen zij zich sterk
Door het hok kunnen zij hun daden zien
Om zo hun spijt te kunnen betuigen
En weer het glas warm te maken in een andere hart
Reacties op ‘Glazen hok’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!