1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

De liefde van de zon

de zon straalt
en doet zo haar best
maar de mensen zien het niet
ze haasten zich voort
allemaal op hun eigen eilandje
en de bloemen aan de kant van de weg
die zich met hun onvoorstelbare schoonheid
door de zachte middagzon laten strelen
de mensen zien ze niet
ze lopen maar door
en sommigen lopen recht door het gras
om maar sneller bij hun doel te komen
de bloemen plat, ze schreeuwen om hulp
langzaam verdorren ze
hun steel geknakt
hun schoonheid verloren
de zon huilt om deze bloemen
en pas dan, als zijn tranen de aarde raken
als zijn woedende bliksemschichten
de mensen bang maken
pas dan zien ze de zon
en zijn regenboog
en smeken ze haar om weer te schijnen
de bloemen te strelen
met zijn warme, zachte stralen
de wereld licht te maken
maar als ze dat dan eenmaal doet
begint het weer opnieuw
en de mensen blijven maar haasten
en de zon verdwijnt van ellende
achter een donkere wolkenhemel
om nooit meer terug te komen
en het is hun eigen schuld

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Bloemen Haasten Zon

Reacties op ‘De liefde van de zon’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

De liefde van de zon