Donkere leegtes

Ik huil,
en schuil,
in mijn tranen,
mijn ogen zijn net kranen...

Ik schreeuw,
en ik gil,
ik weet niet meer wat ik wil...
Ik schreeuw en ik huil...

was er maar iemand,
die me even kon ontarmen.
was er maar iemand,
die me een leven kon geven,

ik schreeuw,
en ik gil.
ik weet niet meer wat ik wil...
was er maar iemand, die de leegte kon vullen.

ik zit opgesloten in een kamer vol pijn,
kon er maar iemand bij mij zijn...
ik zit vast in verdriet,
maar horen doet iemand niet...

ik voel me zo donker,
ik voel me zo leeg,
Donkere leegtes,
waarmee ik mijn leven leef.

sloeg maar iemand zijn armn op me heen,
maar daarvan is er geen een.
kon maar iemand van mijn houden,
zonderdat we ruzie maken zouden...

Donker...
Leegtes....
Donkere leegtes om me heen...