Het mooie leven van toen. Tot het leven van nu.
Was het maar de tijd toen niks uitmaakte wat je deed.
Toen je niet wist wat je te wachten stond
Toen alles nog zo makkelijk was.
Kon ik maar terug in de tijd.
Alles weer net als toen
De tijd zonder stres en de tijd waar ik niks fout kon doen.
Vroeger was alles zo mooi.
Vroeger kon niks je tegenhouden.
Je kon met iedereen vrienden worden.
Je had nooit ruzie. Misschien heel even.
Maar dat was alleen als zei met jou poppen speelde.
Kon ik die tijd maar terughalen.
Weet je nog dat de ergste pijn een schaafwond op je knie was
Weet je nog dat afscheid nemen altijd betekende tot morgen
wedstrijden gingen over wie het snelst kon rennen.
En ik kon niet wachten om op te groeien
Ik besefte niet dat een aantal jaren daarna
Ik alles zelf moest doen.
Nu een aantal jaren later kom je in een extreem harde wereld.
Die extreem harde wereld staat vol verassingen
Je kiest het een of het andere. Waarom niet gewoon allebei?
Nu ben ik bang, bang voor de toekomst
Bang voor alles om me heen, ook al sta je niet alleen.
Niemand die je helpen kan. Leven is veranderd in overleven.
Waarom moest alles zo zijn. Kan het niet voor 1 keer eenvoudig zijn.
Waarom voel ik de pijn en een ander niet?
Zoveel verdriet niemand die het ziet.
Zoveel mensen om je heen maar toch alleen.
Ik hoop dat ik alles kan vergeten.
Maar soms is mijn verlangen zo groot. Mijn verlangen naar de dood.
Kon ik maar terug in de tijd de tijd van vroeger
Toen alles nog gewoon was. Je je geen zorgen hoefde te maken.
Was het nog maar de tijd van vroeger zonder pijn en verdriet.
Want toen genoot ik van het leven zoals die was.
Reacties op ‘Het mooie leven van toen. Tot het leven van nu.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!