Bang
Ik ben bang,
bang dat je jezelf pijn doet.
Ik vraag me af waarom dit moet?
Ik ben bang.
Je zegt van niet,
maar je hebt niet door,
dat ik die leugens zie,
en jou bescherm voor,
voor dat wat kan gebeuren,
wat iedereen zal betreuren.
Ze raken iemand kwijt,
en jij hebt spijt.
Spijt dat je zo ver bent gegaan,
zo ver dat je niet meer normaal op de wereld kon staan.
Tenminste die spijt dat hopen wij,
want wij zijn altijd zij aan zij.
Wij, wij zijn je vriendinnen,
die bezorgt om je zijn,
diep van binnen,
voelen wij pijn.
Dit moeten wij voorkomen,
dit mogen we niet aan jou geven,
dat kost je uiteindelijk je leven,
en zien we je alleen nog in onze dromen.
Lieverd ooit hoop ik datje dit ziet,
want wij vergeten dit niet.
Wij geven je steun,
en jij neemt het niet aan,
zo wel,
misschien?
Ingezonden door
Geplaatst op
18-05-2011
Over dit gedicht
Het is een gedicht voor mijn goeie vriendin, mijn vriendinnen en ik maken ons heel erg zorgen om haar, omdat ze aan het afvallen is.
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Anorexia Dood LevenReacties op ‘Bang’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!