Rood verlegen

ik viel niet
op je ogen wel
voor je open blik

die sprak met mij
de taal van de godinnen
en danste op je lach

die zacht je wangen
krulden tot ik
jouw lieve kuiltjes zag

jij hebt je neus
niet opgetrokken
toen ik rood verlegen werd

maar groette
met een warme blik
die alles van me wist

na al die jaren
weet ik nu in jou
heb ik me nooit vergist