Het meisje op straat
Stel, Ik ben dat meisje die je ziet lopen op straat,
je kijkt haar recht aan.
Ze lacht, je denkt dat het goed met haar gaat.
Ze loopt weg, langs je vandaan.
Je bent haar kwijt,
Je vergeet haar,
Voor hem is ze niet anders dan een andere meid,
Op naar de volgende dan maar.
Ze loopt verder , haar ziel is weg.
Ze liet het achter op een plek zo donker en koud.
Haar leven ziet ze soms als pech,
Omdat ze niet van der zelf houdt.
Ze is goed in het doen alsof van gelukkig zijn,
Ze loopt altijd rond met een lach,
Daarom ziet nooit iemand pijn.
Ze voelt zich verloren, omdat bijna niemand haar nog mag.
Ze ziet mensen op straat hand in hand,
Ze kan het zich niet meer inbeelden.
Dit was altijd waarnaar ze had verlangd,
Dit was altijd wat ze wilde.
In haar hoofd is het een zooitje, ze weet het niet meer.
Ze wil een mooie toekomst voor zich zien,
Maar denken daaraan doet zeer.
Is er geen goede toekomst misschien?
Wie zal haar echt missen als ze weg is,
Wie geeft echt om haar.
Wellicht is het iets waar ze zich in vergist.
Maar wie zal haar echt nog herinneren na een aantal jaar.
Haar vrienden en vriendinnen krijgen kinderen en gaan trouwen ,
Haar naam zal vervagen naarmate de tijd voorbij gaat,
Van hen zal zij altijd blijven houden,
Wees nog maar niet bang dat zij jullie verlaat [1].
Ingezonden door
Geplaatst op
08-05-2011
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZelfbeeldReacties op ‘Het meisje op straat’
-
dit is zo mooi, en het raakt me echt 5 sterren van mij;) grSuzy
Soe-zie - 01-10-2011 om 19:27