vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Dichter bij de rand
De uitputting nabij,
de nachten zonder rust,
emoties in een kerend tij,
de liefde niet gesust.
Onrustig draait ze in mijn hoofd,
nog sneller na het licht gedoofd
en daar waar ik slaap zou moeten vinden
blijf ik achter,
alléén en zonder vrienden.
Wie helpt me uit dit niemandsland?
wie kent de pijn in mij?
wie staat er naast me aan de kant?
wie duwt me dichterbij?
De loper verdrinkt hier in het zand,
de tijd maakt me niet blij.
Hier balanceer ik op de rand,
was jij maar dicht bij mij.
Reacties op ‘Dichter bij de rand’
-
word hier stil van.. erg mooi geschreven;)
Soe-zie - 28-09-2011 om 20:23
-
Mooi! Greetz, Diana
DaciaDaantje - 04-10-2011 om 23:08