Dwalend

dwalend door de nacht
verzameld zij haar zielen
lopend op haar tenen
dankzij beblaarde hielen

door de schaduw
kijkt zij je aan
sluipend op haar tenen
gaat zij erachteraan

een vinger reikt toe
een huid wordt geraakt
haar mond schiet open
een kreet wordt geslaakt

ze valt neer
land zachtjes op de grond
woorden blijven steken
in haar geopende mond